Rozdział 5

                                 …………………………………………………………….

- To co dziewczyny. Gramy coś? - spytała się Mela.

- Wiesz ja chyba spasuje, ale chętnie posłucham was – odpowiedziała dość stanowczo Pati.

- Jak nie chcesz to nie będziemy zmuszały – odpowiedziałam.

- Dobra to ja idę po chłopaków i możemy zaczynać – odpowiedziała Mela i w mignieniu oka zniknęła z pola widzenia.

- Pati wszystko gra? – spytałam trochę zmartwiona.

- Tak wszystko w porządku. Nie przejmuj się – odpowiedziała Pai z lekkim uśmiechem na ustach.

- Powiedzmy , że ci wierzę.

- Chłopaki zaraz będą – powiedziała Mela z uśmiechem na ustach.

- Ok.

- Domi grasz czy ŚPIEWASZ? – zapytała się Mela z nutką ciekawości, oczywiście dość znacząco naciskając na słowo ŚPIEWASZ.

- Mi to obojętne ale jak tak bardzo ci na tym zależy zaśpiewam.

- No to super, wiesz jak lubię słuchać twojego głosu, uspokaja mnie.

- Wiem – odpowiedziałam z bananem na ustach..

- Pati, a ty co? – zapytała się Mela.

- Nic zamyśliłam się.

- Dobra już jesteśmy. Sorry , że tak długo musiałyście czekać, ale musiałem załatwić jeszcze jedną sprawę – odpowiedział Bartek.

- Spoko – odpowiedziałyśmy chórem.

- Słuchajcie, ja gram na perkusji, Domi śpiewa, a wy jak mniemam Bart na elektrycznej, a Kuba klawisze?

- Tak – odpowiedzieli chórem.

- Ciekawi mnie jak twoja koleżaneczka śpiewa – odpowiedział z uśmiechem na twarzy Bartek.

Jeszcze mnie popamięta.

- Haha. Uważaj Bartuś kogo autorytet tu podważasz. Może się okazać, że ona potrafi więcej niż myślisz –  odpowiedziała Mela, cicho się śmiejąc.

- Lepiej jej posłuchaj… - powiedziała Patrycja. – Jeszcze ci coś zrobi.

Wszyscy zaczęliśmy się śmiać. Patrycja rozluźniła trochę atmosferę, wie że jak się denerwuję nie ma na mnie mocnych. Dobra ja tu sobie w główce pitu, pitu, a akcja się kręci. Zagraliśmy. Melka wymiatała na perkusji jak szalona. Bart wyśmienicie wręcz gra na gitarze elektrycznej, muszę przyznać, że może NAWET gra trochę lepiej ode mnie. Kuba również dobrze gra. Zazdroszczę trochę Meli takich przyjaciół, ja nigdy takich nie miałam. Mama nie pozwalała mi się z nikim kolegować, bo to mnie niby rozpraszało. Samotna łza spłynęła mi po policzku. Przez moje rozkojarzenie pomyliłam słowa. Patrycja popatrzyła się na mnie smutno. Wszystko ucichło. Ja stałam przed mikrofonem i cicho płakałam, sama nie wiem czemu. Czasami każdy ma te gorsze dni, zdarzają się one nawet mnie. Mela i Pati położyły mi ręce na ramieniu. Przytuliły mnie, tego teraz potrzebowała. Szepnęły mi cicho do ucha, że wszystko będzie dobrze. Uśmiechnęłam się. Miały racje przecież mam je. Głupia płacze bez powodu, a może był jakiś powód? Gdy się już ogarnęłam zeszliśmy na dół w ciszy. Ach wszystko popsułam, trzeba to teraz jakoś naprawić. Zaciągnęłam Pati i Melę do kuchni. Rzuciłam pomysł żeby coś upichcić i obejrzeć jakiś film. Dziewczyny spytały czy na pewno, ja cicho odparłam że tak. Zawołaliśmy chłopaków do kuchni. Oczywiście jako marynarz (dzięki Afra!!) rozdzieliłam zadania. Każdy coś robił. Była naprawdę zabawa. Nagle Pati niby przez przypadek rzucała we mnie jajkiem . Źle się to skończyło. Rozpoczęła się wojna!!

 Dziewczyny kontra chłopaki. Jajka, ser i szynka (co ona tu robi?) latały po kuchni. Po skończonej bitwie (wygrana po naszej) każdy poszedł po kolei się umyć. Gdy z piekarnika wyjęliśmy pizze udaliśmy się na kanapę by ją zjeść przy jakimś filmie. Film był ciekawy , opowiadał o jakimś plemieniu. Muszę przyznać, że serio był ciekawy. Nadeszła pora, aby pójść spać. Nie miałyśmy większego wyboru Mela w połowie filmu zasnęła na kanapie z Bartem. Ach normalne to u niej. Musze powiedzieć, że śpiąca królewna z niej. Kuba zaprowadził mnie i Pati do gościnnej sypialni, sam udał się do swojego pokoju. Zasnęłam z myślą czy Mela mogła się zakochać? Gdy rano się obudziłam Pati jeszcze spała. Suszyło mnie w gardlę. Postanowiłam wybrać się do kuchni po coś do picia. Stojąc na korytarzu zastanawiałam się w którą stronę mam iść. Zabłądziła. Czy tu nie mogły by wisieć jakieś kierunkowskazy jak dość do danego miejsca. Ten dom jest ogromny. Ach. Bezsilna usiadłam na podłodze.

- Może ci pomóc? - usłyszałam głoś niedaleko siebie.

- Pomoc się przyda – odparłam.

Podniosłam się do pionu i spojrzałam na mojego wybawiciela. Okazał się być nim Kuba. Zaprowadził mnie do kuchni. Sam poszedł w stronę salonu. Gdy upijałam ostatni łyk wody, wpadł do kuchni, jak szalony z ogromnym bananem na ustach i kamerą w ręce. Powiedział żebym poszła szybko za nim do salonu. To co ujrzałam doprowadziło mnie do płaczu, ze śmiechu. Na kanapie leżała Mela, a koło niej Bart, przytulał ją do siebie. Mela rzucała się na wszystkie strony, gadając bzdety przez sen. Kuba włączył kamerę i zaczął nagrywać. W pewnej chwili doszły do naszych uszu takie słowa.

,,Bartek nie ciągnij mnie za włosy. Ała to boli idioto. Puszczaj. Jestem za młoda by mieć dzieci . Nie!!!”

I w tym momęcie Mela spadła z kanapy.Ja z Kuba wybuchneliśmy śmiechem.

- Co się stało?? – zapytała zaspana Mela.

- Sama zobacz – powiedział Kuba podając jej kamerę.

Teraz siedzieliśmy już przy śniadaniu, dalej śmiejąc się z tego co działo się kilka minut wcześniej. Jak opowiedzieliśmy Patrycji i Bartkowi co się działo zwijali się na ziemi ze śmiechu. Mela udawała obrażoną. Gdy po raz setny kliknęłam na przycisk ODTWÓRZ, Mela zaczęła rzucać poduszkami. Tak rozpętała się bitwa...

                                                    ………………………………

- Ja dalej nie mogę z tego nagrania – odparła Pati.

- Dajcie już spokoj z tym nagraniem, oglądacie je od tygodnia. Ała!!

- Przepraszam. Nie chciałam, jakbyś się nie kręciła to by nie bolało – odparłam.

- Włosy już gotowe jeszcze sztuczny zarost i będziesz gotowa – odparła Pati.

- Myślicie że to się uda?

- Nie dowiemy się jeśli nie spróbujemy. Będzie dobrze.

- No już jesteś gotowa. Wyglądasz jak rasowy 22 latek – powiedziała Patrycja.

- Mam stresa.

- Nie martw się, tez tak miałam przed swoim pierwszym występem z chłopakami, myślałam, że jestem od nich gorsza, a wcale tak nie było. Świetnie grasz na perkusji. Pamiętaj to. Zagraj tak jak zawsze. Z sercem.

-Dziękuję.

- Domi musisz już iść chłopaki wychodzą .

- Okej już idę. Będzie dobrze. Ja to wiem – odparłam cichutko do ucha Meli.

              ………………………………………………………………………………..   

Hejo!! dziękuję za przeczytanie kolejnego rozdziału, mam nadzieję że się podobał. Od razu  z miejsca chciałam bym pogratulować Agnieszce Pass ukończenia tak wspaniałego bloga. Gratuluję i trzymam kciuki za nowy blog, który na pewno będzie tak samo genialny jak ten o historii Nicoli i Lysandra :) Jeszcze raz dziękuje za przeczytanie.

                                                                                                                               Clara